บำบัดใจจอมมาร

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเธอก็เอาแต่พูด และล้วนเป็นเรื่องที่เขาไม่เข้าใจทั้งสิ้น เสียท่างั้นหรือ ? รับผิดชอบงั้นหรือ ?

และคำว่า ‘ก็ดี’ ด้วยน้ำเสียงประชดประชันปนขมขื่นนั้นคืออะไร ?

“คุณต่างหากที่ต้องรับผิดชอบ แล้วต้องสัญญามาด้วยว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีก” คาร์ดอสโพล่งออกมาทำลาย

บรรยากาศอันเงียบชวนวังเวง

“ฉันทำอะไร ?” ดวงตาคู่สวยช้อนขึ้นมองเขา

“ก็ยั่วผมไง”

เธอกัดริมฝีปากจนเจ็บแปลบ

“แล้วคุณก็ล่วงเกินฉันเพราะทนไม่ไหวที่ฉันยั่วคุณงั้นสินะ คุณอาจมองในแง่ของคุณ

ซึ่งสำหรับฉัน…ฉันเรียกว่าเป็นทัศนคติของผู้ชายเห็นแก่ตัว ฉันเมาและคุณฉวยโอกาสนั่นต่างหากคือสิ่งที่เกิดขึ้น”

“คุณคิดว่าเมื่อคืนเรานอนด้วยกันแล้วงั้นเหรอ”

แขนแข็งแรงยกขึ้นกอดอก ใบหน้าหล่อเหลาจริงจังขึ้นในทันที

คิ้วหนายังคงขมวดมุ่น “มันยังไม่เกิดขึ้นหรอก อีกอย่างนะ ผมขอเตือน…ผมจ้างคุณก็เพราะต้องการให้คุณกันผู้

หญิงที่จะยั่วผมออกไป แต่ถ้าคุณทำตัวเป็นนางแมวยั่วสวาทซะเอง ผมจะ…”

“เลิกจ้างฉัน” เธอลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สีหน้าแช่มชื่นขึ้น

“ดีมากค่ะ ฉันก็ไม่อยากทำงานให้คุณนักหรอก”

“เปล่า ผมจะฟาดก้นคุณต่างหาก”